22 Mart 2009 Pazar

DNS Sistem Uygulamaları-Kerio MailServer

Elektronik posta
Elektronik posta 822 no’lu RFC ile tanımlanmış bir yapıdır. Sistemler arasında veri iletimini sağlayan bir protokoldür. Elektronik postayı iki başlık altında toplayabiliriz:
1. Eş zamanlı mesajlaşma: anında mesajlaşma imkanı sunan bir protokoldür.
2. Eş zamansız mesajlaşma: anında mesajlaşma imkanı sunmaz.
Elektronik posta DNS sistemi üzerine kurulur.(DNS sistemi üzerinde sunucular ve posta hesapları vardır.)
postakutusuadı@DNS alan adı
MIME çok fonksiyonlu internet mesajlaşma uzantılarıdır. Düz metin yapısı içinde.(metin tabanlı)** elektronik posta protokolleri metin tabanlıdır. İnternetin 7. Katmanına uygundur.
MIME yapısı mesajın nasıl yapılandırılması gerektiğini belirler. Bilgi yığınlarını taşıyacak yapılar tanımlanır. Örneğin; acsii formatında taşıyamayacağımız bilgileri taşıyan yapılar sunar.
RFC 822 Elektronik posta ile ilgili bazı önemli başlıklar tanımlar:
Kime:
Kimden:
Konu:
To: kime (asıl alıcı)
Cc (Corbon Copy): İkinci alıcılar, postanın bir kopyasını göndereceği kişi(diğer alcılar)
BCc (Bind corbon copy): Cc’den farkı blind(kör) den geliyor, to ve cc’ye yazdığımız tüm adresleri herkes görebilir fakat BCc’ye yazılan adresler gösterilmez.
From: Mesajı oluşturan kişi
Sender: Mesajı gönderen kişi
Date: mesajın oluşturulma tarihi
Return-Path:Dönüş yolu eğer mesaja cevap verilecekse kime yada mesaj ulaşmazsa kime gidecek o bilgileri tutar.
Reply-to: Ulaştırılacak mesaj cevaplanacaksa neresi cevaplanacak
Mesaj ID: Her elektronik posta için ID tutar.
In-Reply-To: Id yazılır karşı taraf hangi mesajın cevabı olduğunu bilir. Buraya bize gelen mesajın numarası yazılır yani.
Referans: mesajımız başka mesajlara da mesajlarda cevap oluşturuyorsa referans yazılır.
Key words: Mesajla ilgili anahtar kelimeler tanımlanır.
Subject: Mesajın özet bir metni veya konusu yazılır.
Mimenin tanımladığı yapılar:
Content-description: İçerik tanımlar.mesajın içeriğinde neler var.
Content-ID: İçerik numarası
Content-Transfer-encoding:İçerik transfer kodlaması(ascıı) . ascii ülkeler arasında varyasyonlara sahiptir.hangi yapıyı kullanıyorsak buraya onu yazarız.
**Bir dosyanın içinde ne tür bilgi olduğunu uzantısına bakarak anlarız. Bilgisayar ağları için uzantı diye bir kavram yoktur. veri aktarılır çünkü. Verinin türünü belirleyecek olan ise mime’dir. Mime’yi önemli kılan budur.
Content-type: İçeriğin türü tanımlanır.
Content-type/tur: Resim diye tanımlanmış/jpeg kullandığı formatta belirlenir. Tek bir meime yapısı için geçerlidir.
Text: Metin mesajlar için geçerlidir.
Image:gif, jpeg, png önemli alt türleri vardır.
Avi: Tam bir tür olarak sayılamaz.
Application: Uygulama
Message önemli yapıyı tanımlar.
Mime içeriği tanımlayan bir yapıdır. Bir protokol değildir. Mesaj gönderilmesi onun görevi değildir.
Sımple Main Transfer Protokolü(SMTP): sistemler arasında mime ile tanımlanan içeriğin taşınmasını sağlar. EP iki protokolde incelenir. Temel protokol budur.
SMTP mesajı gönderirken kullanıcı direk alıcının MX kaydı gösterilen bilgisayara mesajı bırakmaz. Herhangi bir sunucuya bırakır. O sunucu da mesajı hedef sunucuya değil de başka sunucuya bırakabilir. Aralardaki sunuculara SMTP-RELAY adı verilir.
Bu protokol çok güvensizdir. İçerik metin formatındadır ve çok kolay görülebilir.
** bu protokolle herhangi bir kişi herhangi bir hesaptan rahatlıkla mesaj gönderebilir.
** iana 25 no’lu portu SMTP için reserve eder.
Genellikle 4’er karakterden oluşan komutlar ve parametreleri şeklinde karşı sunucuya komut veririz. 3 haneli bir cevap ve bir açıklama ile bize cevap verilir.
Uygulama
telnet metin mesajları taşır. Metin tabanlıları taşımak için iyi bir protokoldür.
Telnet
Host name: mail.sakarya.edu.tr
Port 25 connect
220 ilk bağlantı kurulduğu zaman
Helo Sakarya.edu.tr (helo: oturumu açmak için )(Domain adını veriyoruz)(** bir SMTP birden fazla alan adına hizmet verebilir)
250 ile cevap veriyor.
Mail from:
*25 nolu port SMTP için
Rept to: sstercan@sakarya.edu.tr
Data komutu veriyoruz.
350 ile onaylar bundan mime yapısını tanımlarız.
From: billgatesmicrosoft.com
To:sstercan@sakarya.edu.tr
Mime versiyon 1.0
Subject: merhaba
Merhaba bu yeni ileti .
Mesajı bitirmek için bir boşluk ardından nokta koyulur.
Sunucudan çıkmak için Quit komutu ile çıkarız.
221: bağlantı kesildi.
SMTP ile istediğimiz kişinin ismiyle mesaj gönderebiliriz.
NotMesajlar sıralandığı için ve relaylar arasında gezindiği için eş zamanlı değildir. Hemen gönderilmez.
Telnet: Uzaktan komut vermek için kullanılan protokoldür. 23 portu kullanıyor. Mime bir telnet uygulamasıdır.
SMTP’nin en büyük problemi güvenlik problemidir. Güvenlik problemini aşmak için iki yol vadır:
1. Kullanıcı otantikasyonu : mesajın orijinal kişiden gelip gelmediğini anlamak içindir. Kullanıcı adı ve şifre vardır yani oturum açılır.
2. Relaylar arasında mime başlına ekleme yapma: aktarılan sunucu mime başlığına bir şeyler ekler. Orijinal adresten çıkıp çıkmadığına bakılır.
POP3 NEDİR?
Smtp ile hedefe ulaşan posta kutusundaki mesajların okunmasını sağlar. Pop3’de kullanıcı otantikasyonu vardır yani kullanıcı adı ve şifre. İana 110 numaralı portu pop3’e vermiştir. Pop3’de olumlu ya da olumsuz cevaplar vardır.
Mail.sakarya.edu.tr
Ok ile onay veriyor.
User b060606008
Pass 1453
** otantikasyon sürecini gerçekleştirdik.
List:( komutu ile mesajları listele yapabiliriz. Uzunluğu ve boyutlarına göre)
1 3121 (mesajın numarası ve byte cinsinden uzunluğu)
Retr 1 (içeriği okumak için)
Dele 2 ( dele komutu ile siliyoruz.)
Quit: (çıkış)
• Pop protokolü 100 tane msjdan hangisi sizin mesaj bunu size bildiremez hepsinin içeriğine bakmak gerekir.
Top komutu ile mesajın kaç satırı gelecek onu belirliyoruz.
Top3.1 ( üç numaralı mesajın1. Satırını getir. Mime bilgisi de gelir. Mesajın içeriğinin kaç satırının geleceği)
Top 3.0 mime yapısı gelir sadece
mesajın içeriğinin kaç satırının geleceği top ile belirlenir.Belirlendiği satır kadar gösterir.
Birçok pop sunucu komutlar tanımlar ancak RFC tanımladığı için sunucular arasında farklılıklar oluyor.
Bu protokollerin ek komutlarının belli bir standarttı yok.
SMTP kısmı elektronik postayı bir yerden bir yere bırakıyor. Belki mesajlarımız kaybolabilir
Eş zamanlı kullanma yükümlüğü yok.
Mime yapısı açık olduğundan güvensiz ortamda çalışır.
SMTP ve POP3 metin bazlıdır.
7.katman protokollerinim hemen hemen hepsinde güvensizlik söz konusudur.
Pop3 postaların kullanıcılara ulaşmasını sağlar. Sadece listeleyip görmenize yarar.
SMTP ve POP3 yeterli değildir çünkü;
1. İstenmeyen postaları nasıl yok edeceğiz?
2. Zararlı yazılımlar barındıran sunucuların belirlenmesi
3. Mevcut bant genişliği diğer işler için kullanılır. Boş kalan zamanlarda e-posta için kullanılmaktadır.

SMTP ile POP3 elektronik postayı tamamlar ama yeterli değildir. Bunlara alternatif bir rprotokol vardır; IMAP

IMAP araştırma
IMAP (Internet Message Access Protocol; İnternet Mesaj Erişim Protokolü), bir e-posta iletişim protokolüdür. 1986 yılında Stanford Üniversitesi'nde geliştirilmiştir.

IMAP4 olarak de bilinen IMAP, yerel kullanıcıların uzaktaki bir e-posta sunucusuna erişmesini sağlayan bir uygulama katmanı protokolüdür. En son sürümü IMAP sürüm 4 Revizyon 1 (IMAP4rev1) olup, RFC 3501'de tanımlanmıştır. IMAP4 TCP/IP protokolü üzerinde 143. portu kullanarak çalışır

Eposta sunucularından mesaj çekmek konusunda yaygın protokollerden biridir. Modern E-posta sunucularının neredeyse tamamı tarafından desteklenir.
Uygulanması
Genel kullanımda, bir kullanıcının e-posta istemcisini (Outlook, Apple Mail, Outlook Express, Thunderbird ; Hotmail ve Gmail web arabirimleri vb.) kullanarak yolladığı e-posta mesajları, önce kullanıcının oturum açtığı e-posta sunucusu tarafından kabul edilir ve genellikle SMTP kullanarak alıcının posta kutusunu içinde barındıran başka bir e-posta sunucusuna gönderilir. Bu aşamada alıcının göndericinin mesajlarına ulaşabilmesi için bunu e-posta istemcisi ile çekmesi gereklidir. Fakat SMTP tek yönlü bir protokoldür (sadece gidiş). Kullanıcının isteği üzerine posta kutunuzda bulunan e-posta mesajının istemcinize inmesini sağlayamaz. Bu aşamada yapılandırmaya bağlı olarak POP3 veya IMAP devreye girerek ilgili mesajın oturum açmış ve talep etmiş istemciye çekilmesi sağlanır.

IMAP ve POP3 kullanımı arasındaki temel fark IMAP ile E-Posta sunucusuna bağlantı kurulduğunda, kutuda birikmiş e-postaların sadece başlık bilgilerini istemciye getirir.POP3 ise bütün mesajları istemciye çeker.

Genel prensip olarak kullanıcı ve e-posta sayısının çokluğuyla doğru orantılı olarak kullanılır. Uygulamada web postası kullanan neredeyse bütün sunucularda IMAP protokolü kullanılır.
POP3'e göre avantajları
Bağlantı şekli
Bir e-posta sunucusuna POP3 ile bağlanıldığında bütün yeni mesajlar istemciye çekilir ve bağlantı kapatılır.IMAP kullanıldığında oturum açıldıktan sonra bağlantı sadece istek olduğu durumlarda açık kalır.(Bir mesajın açılması ve içeriğinin görüntülenmesi gibi).

Büyük boyutlu posta kutularında bu özellik içeriğin görüntülenmesini de sağlar....

Çoklu kullanıcı desteği
POP3 aynı posta kutusunda aynı anda tek kullanıcıyı destekler.Tersi durumda işleyiş tarzı sorun yaratır.

IMAP ise çok kullanıcıyı destekler.Bir kullanıcının yaptığı değişiklik eş zamanlı olarak diğer oturum açmış kullanıcı tarafından görülebilir.

MIME mesajlarına parçasal erişim
Nerdeyse bütün e-posta mesajları MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions-Çok işlevli Internet Posta Uzantıları) formatında gönderilir. Bir e-posta yazı bölümü, ekli dosya bölümü gibi bölümlere ayrılır. IMAP bu bölümleri birbirinden bağımsız olarak çekebilir. Örnek: Mesajı açmadan mesaj ekindeki bir dosyayı bilgisayarınıza kopyalamak.

Mesaj durum bilgisi
IMAP kendi içinde bulunan İşaretleme(flag) sistemi ile bir mesajın pek çok halini görüntüleyebilir.(okundu, okunmadı, silindi, … kişiye cevaplandı vb..). Bu bilgiler sunucu üzerinde saklandığı için aynı anda birden çok kullanıcının bağlı olduğu bir posta kutusunda ,kullanıcılar mesaj durumu hakkında başkasının yaptığı değişiklikleri görüntüleyebilirler.

Çoklu posta kutusu desteği
IMAP kullanıcılara özel posta kutusu yaratılmasına izin verir.(Genellikle kullanıcılara klasör olarak gösterilir). Kullanıcılara mesajlarını değişik kutular arasında taşıma hakkı tanınabilir. Bunun yanında paylaşılan posta kutuları yaratılabilinir.

Sunucu taraflı arama mekanizması
IMAP4 istemcilerin çeşitli kıstaslara göre sunucu üzerinde mesaj araması yaptırmasına ve sadece bu mesajların görüntülenmesine izin verir.POP3 ise mesajları bütün olarak çeker, arama istemci tarafında yapılır.

Yapısal eklenti desteği
IMAP4 yapısal olarak eklenti yapılmasına açık bir protokoldür ve evrimleşebilir.,,,

Dezavantajları
POP3 e göre uygulanması karmaşık bir protokoldür.
Arama algoritmaları kötü olan sunucularda büyük posta kutuları üzerinde arama yapılması sunucu kaynaklarını tüketebilir.
Gönderilen mesajlar iki kere işlenir. 1- İstemciden sunucuya SMTP yoluyla 2-Mesajın Gönderilen Öğelere işlenmesi amacıyla posta kutusuna IMAP4 protokolüyle geri yollanır.

KERIO KURULUMU

IP Protokolü ve Yapısı

TCP/IP PROTOKOL KÜMESİ

I. TCP/IP PROTOKOLÜ

Başta Internet olmak üzere, farklı teknolojilere sahip networklerin olması, bağımsız olarak yönetilmesi ve geliştirilmesi gibi özellikleri TCP/IP protokolünün en yaygın kullanılan protokol olmasına neden olmuştur.

Aslında TCP/IP protokolü diye adlandırmak çok doğru değildir. Çünkü TCP/IP çok sayıda protokol ve yardımcı programlardan oluşan bir protokol kümesidir (protocol stack).

ŞEKİL 7-1: TCP/IP PROTOKOL KÜMESİ

ŞEKİL 7-2: TCP/IP PROTOKOL KÜMESİ ve OSI KATMANLARI

A. TARİHÇE

TCP/IP, endüstri standardı olan bir protokoldür. Bütün networkler için geliştirilmiştir. TCP/IP protokolü A.B.D Savunma Bakanlığı projesi olarak 1970'lerde temelleri atılmıştır. U.S. Department of Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA) projesi daha sonra ARPANET olarak kullanılmaya başlanmıştır. ARPANET adı verilen proje Üniversite ve kamu kuruluşlarını bir birine bağlamayı sağlayacak bir ağ geliştirme amacını taşımaktaydı.

TCP/IP, DARPA'nın farklı bilgisayarlar arasında iletişim kurması gerektiğinde geliştirilmiştir. O günlerde bu oldukça zor bir görevdi. TCP/IP işletim sistemi ve bilgisayardan bağımsız olarak bilgisayarların iletişim kurmasını planlamıştı.

O zamanların TCP/IP standartları ve amaçları DoD (Department of Defence) olarak anılır. Ardından yapılan gelişmeler IAB (Internet Activities Board) adı verilen gruplar tarafından yapılmaktadır.

Şu anda da RFC (Request For Comments) adı verilen makalelerce TCP/IP'nin gelişmesi devam ettirilmektedir.

B. RFC (REQUEST FOR COMMENTS)

RFC (Request For Comments), TCP/IP'yi tanımlayan makalelerdir (dokümanlar). Bu makaleler herhangi bir kişi tarafından hazırlanabilir ve NIC yöneticisine gönderilir. Her RFC'nin bir numarası vardır. Örneğin SNMP yönetimi RFC 1065 ile tanımlanırken, kabul edilen SNMP kullanımı RFC 1155 numaralıdır.

Günümüz teknolojilerindeki gelişmeler, TCP/IP için bir gelişmenin olmasını zorunlu kıldığında komiteler önerilen RFC'leri kabul ederek yayınlarlar.

C. TASARIM AMAÇLARI

İlk başta U.S Savunma Bakanlığı (Department of Defence) TCP/IP çalışmalarına başladığında çok sayıda tasarım amaçlarına sahipti. Bunlardan bazıları:

-Donanım ve yazılım firmalarından bağımsız olacak.

-Yerleşik bir hata dayanıklılığına sahip olacak. Networkün bir kısmı çöktüğünde diğer bir kısmı çalışabilecek.

-Etkin bir veri aktarım hızına sahip olacak.

D. NEDEN TCP/IP

-Üreticiden bağımsız olması.

-Değişik ölçekli bilgisayarları birbirine bağlayabilmesi.

-Farklı işletim sistemleri arasında veri alışverişi için kullanılabilmesi.

-UNIX sistemleriyle tam uyumluluk.

-Birçok firma tarafından birinci protokol olarak tanınması ve kullanılması.

-Internet üzerinde kullanılması.

-Yönlendirilebilir (routable) protokol olması.

-Yaygın bir adresleme şemasına sahip olması,

ve daha sayabileceğimiz onlarca özellik TCP/IP'nin yaygın olarak kullanılmasını sağlar.

E. TCP/IP MİMARİSİ

TCP/IP, OSI 3 ve 4. katmanda çalışan bir protokoldür. Şekilde de görüldüğü gibi TCP/IP data link ve fiziksel katmanda bağımsız olarak çalışmaktadır.

ŞEKİL 7-3: TCP/IP MİMARİSİ

II. TCP/IP PROTOKOL KÜMESİ

TCP/IP protokol kümesi Windows 2000 networkünün oluşmasını sağlar. TCP/IP protokol kümesi altı çekirdek protokol ve bir dizi yardımcı program (utility) içerir.

Altı çekirdek protokol:

-TCP (Transmission Control Protocol)

-UDP (User Datagram Protocol)

-IP (Internet Protocol)

-ICMP (Internet Control Message Protocol)

-IGMP (Internet Group Management Protocol)

-ARP (Address Resolution Protocol)

Yardımcı programlar:

Tablo: Yardımcı programlar

Program İşlevi

Ping Konfigürasyonu kontrol eder ve bağlantıyı test eder. Ping 131.140.1.1 şeklinde kullanılır.

FTP Windows bilgisayarlar ile TCP/IP hostları arasında tek yönlü dosya transferini sağlar.

TFTP (Trivial File Transfer Protocol) Windows bilgisayarlar ile TCP/IP hostları

arasında UDP kullanarak tek yönlü dosya transferini sağlar.

Telnet Terminal öykünümünü sağlar.

RPC (Remote Copy Protocol) UNIX host bilgisayar ile Windows bilgisayar arasında dosya kopyalar.

RSH (Remote Shell) UNIX hostundaki komutları çalıştırır.

REXEC (Remote Execution) Uzak bir bilgisayardaki bir işlemi çalıştırır.

Finger Uzak bilgisayar hakkında bilgi sağlar.

ARP Yerel olarak düzenlenmiş IP adreslerinin ön belleğini hazırlar.

IPCONFIG Mevcut TCP/IP konfigürasyonunu gösterir.

NBTSTAT IP adresleriyle düzenlenmiş NetBIOS bilgisayar adlarını görüntüler.

Netstat TCP/IP protokolünün çalışması ilgili bilgileri görüntüler.

Route Yerel yönlendirme tablosunu gösterir ve değiştirilmesini sağlar.

Hostname RCP, RSH ve REXEC programlarının kimlik denetimini yaparak yerel bilgisayarın adını döndürür.

A. TCP (TRANSMİSSİON CONTROL PROTOCOL)

TCP protokolü connection-oriented olarak adlandırılan ve iki bilgisayar arasında veri transferi yapılmadan önce bağlantının kurulması ve veri iletiminin garantili olarak yapıldığı bir protokoldür. TCP iletişiminde veri paketleri kullanılır. Ayrıca gönderen ve alan uygulamalarda da port bilgisi eklenir. Port (çıkış), kaynak ve hedef uygulamanın iletişimini sağlar.

ŞEKİL 7-4: TCP/IP PROTOKOL KÜMESİ

TCP, güvenilir ve bağlantı (connection-oriented) temelli bir servistir. Bağlanı temelli olması bağlantının bilgisayarlar arasında veri değişiminden önce yapılması anlamına gelir. Güvenilir olması ise iletimin kontrolünün yapılması ile ilgilidir. Belli aralıklarla ACK bilgisi ile veri gönderimi kontrol edilir.

TCP byte-stream iletişimi kullanır. Bu yöntemde TCP segmentlerindeki datalar bir bayt dizisi olarak işlenir. Aşağıdaki tabloda TCP header içindeki ana alanlar yer almaktadır:

Tablo: TCP Header içindeki ana alanlar

Alan İşlevi

Source Port Gönderenin TCP portu.

Destination Port Alanın (hedefin) TCP portu.

Sequence Number TCP segmenti içindeki birinci baytın sıra numarası.

Window TCP ara bellek (buffer) alanının şu anki mevcut büyüklüğü.

TCP Checksum TCP header ve TCP datanın bütünlüğünü kontrol etmek için kullanılır.

TCP Portları

Bir TCP portu mesaj iletişiminde kullanılır:

Port Numarası İşlevi

21 FTP

23 Telnet

53 DNS

B. UDP (USER DATAGRAM PROTOCOL)

UDP'de bir gönderim katmanı protokoldür. Ancak UDP iletiminde sağlama yapılmadığı için gönderim garantisi olmaz. Broadcast iletiminde, az miktardaki verilerin iletiminde UDP paketleri kullanılır. UDP iletimi, gönderimin garanti edilmediği connectionless türü bir iletişim kurar.

UDP Servisi

UDP bağlantısız (connectionless) datagram servisidir. UDP kaybolan verilerin kurtarılması konusunda herhangi bir garanti vermez. Bu nedenle güvenilir bir protokol olarak nitelendirilmez.

UDP alınan verilerin garantisine gereksinim duymayan uygulamalar tarafından kullanılır. NetBIOS name servisleri, NetBIOS datagram servisi ve SNMP servisleri UDP kullanan uygulamalara örnektir. Aşağıdaki tabloda UDP header içindeki ana alanlar yer almaktadır:

Tablo : UDP Header içindeki ana alanlar

Alan İşlevi

Source Port Gönderen bilgisayarın UDP portu.

Destination Port Alıcı bilgisayarın UDP portu.

UDP Checksum UDP header ve UDP datasının kontrolü için kullanılır.

C. IP (INTERNET PROTOCOL)

Hedef bilgisayarın network üzerindeki yerini bulur. Paketlerin adreslenmesi ve network üzerindeki bilgisayarlar arasında yönlendirilmesini sağlar. IP iletimi de UPD gibi gönderimin garanti edilmediği connectionless türü bir iletişim kurar.

IP, iki bilgisayar (aygıt) paketlerin yönlendirilmesini sağlayan bağlantısız bir protokoldür. Bağlantısız (connectionless) olması oturumun iletişimden önce kurulmamasıyla ilgilidir. Bununla birlikte veri iletimindeki başarı da garantili olmaz. İletimin garantisi daha üst düzey protokol olan TCP ile sağlanır.

Bir IP paketi bir IP Header (başlık bilgisi) ve bir IP payload'tan oluşur. Aşağıdaki tabloda IP header paketinin alanları yer almaktadır:

Tablo: IP Header içindeki alanlar

IP Header alanı İşlevi

Kaynak IP Adresi Kaynak verinin IP adresi.

Hedef IP Adresi Gideceği yerin IP adresi.

Tanımlama Bir spesifik IP datagramını tanımlamak için kullanılır.

Protokol Paketlerin TCP, UDP, ICMP ya da diğer protokollerle iletişimi ile ilgili.

Checksum IP header'ın bütünlüğünü kontrol etmek için kullanılan basit bir

matematiksel hesaplama.

Time-to-Live (TTL) Datagramın dolaşacağı network sayısını belirler. TTL sayesinde paketlerin sürekli olarak dolaşması engellenir.

D. ARP (ADDRESS RESOLUTİON PROTOCOL)

Network üzerindeki bilgisayarlar (host olarak adlandırıyoruz) iletişim kurmak için birbirlerinin donanım adreslerini (MAC adresi) bilmeleri gerekir. ARP, broadcast (genel yayın) temelli çalışan ağlarda donanım adresini bulmak için kullanılır.

ARP, donanım adresini bulduktan sonra, IP adresini ve donanım adresini ARP cache olarak adlandırılan bir alanda saklar. Bu bir sonraki istenilen hedef adresinin fiziksel yerinin kolayca bulunmasını sağlar. Bakınız: "Uzak bir IP adresinin çözülmesi".

ARP cache içinde statik ve dinamik adresler bulunur. Dinamik kayıtlar otomatik olarak eklenir ve silinir. Statik adresler ise bilgisayar restart edilinceye kadar bellekte kalır.

Uzak Bir IP Adresinin Çözülmesi

Eğer hedef IP adresi uzaktaki bir networke ait ise, bir ARP broadcast sayesinde router bulunur ve datagramlar hedef bilgisayarlara (hosts) ulaştırılır.

Bu işlem şu şekilde yerine getirilir:

1) İletişim isteği başlatıldığında, hedef (destination) IP adresi uzak adres (remote address) olarak tanımlanır.

2) Belirtilen gateway için bir eşleşme bulunmadığında bir ARP isteği yayınlanır. ARP isteği hedef host için değil de gateway adresi yapılır.

3) Router'da IP hedef adresinin yerel (local) ya da uzak (remote) olduğunu belirler. Eğer adres yerelse, router donanım adresini bulmak için ARP'yi kullanır. Eğer adres uzaksa, router kendi routing tablosuna bakar.

4) Hedef bilgisayar (host) isteği aldıktan sonra, bir ICMP yanıtı düzenler. Belirtilen gateway'in donanım adresi ARP cache içinde yoksa, onu sağlamak için bir ARP broadcast kullanılır.

ŞEKİL 7-5: UZAK (REMOTE) IP ADRESLERİNİN ÇÖZÜLMESİ.

E. IP (INTERNET PROTOCOL)

Bir IP paketi bir IP Header (başlık bilgisi) ve bir IP payload'tan oluşur. Aşağıdaki tabloda IP header paketinin alanları yer almaktadır:

Tablo: IP Header içindeki alanlar

IP Header alanı İşlevi

Kaynak IP Adresi Kaynak verinin IP adresi.

Hedef IP Adresi Gideceği yerin IP adresi.

Tanımlama Bir spesifik IP datagramını tanımlamak için kullanılır.

Protokol Paketlerin TCP, UDP, ICMP ya da diğer protokollerle iletişimi ile ilgili.

Checksum IP header'ın bütünlüğünü kontrol etmek için kullanılan basit bir matematiksel hesaplama.

Time-to-Live (TTL) Datagramın dolaşacağı network sayısını belirler. TTL sayesinde paketlerin sürekli olarak dolaşması engellenir.

F. PORT VE SOKETLER

Uygulamaların birbirleriyle iletişim kurmaları için belli TCP/IP portları kullanılır. Örneğin FTP Server'lar port 80 kullanarak diğer uygulamalarla iletişimde bulunurlar.

TCP/IP protokolü 65536 tane port kullanımına olanak tanır. Standart port numaraları IANA (Internet Assigned Nımbers Authority) tarafından sağlanır.

Tablo: TCP port numaraları:

Port Numarası Açıklama

1 TCP Multiplexer

20 FTP (data)

21 FTP (control)

23 Telnet

25 SMTP

53 DNS

80 http

103 X.400 Mail Service

102 X.400 Mail Sending

139 NetBIOS Session Service

.. ...

NOT: Diğer port numaraları için EK bölümündeki TCP Portları tablosuna bakınız.

Soketler ise yine bir network iletişimde kullanılan IP adresi ve port bilgisidir. Bir uygulama bir uzak uygulamayla iletişim kurmak için bir connectionless (bağlantı temelli olmayan) bağlantı kurar. Buna socket denir.

G. BROADCAST

Network üzerindeki hostların (bilgisayarlar ve diğer aygıtlar) birbirleriyle iletişim kurması için fiziksel adreslerin bilinmesi gerekir. Bu durumda network üzerinde herkese gidecek bir ARP paketi gönderilecek hostların MAC adresleri ve IP adresleri belirlenir.

Diğer bir deyişle hedef adresinin bilinmediği ve paketin network üzerinde bütün hostlara iletilmesi gerektiğinde kullanılan bir adresleme yöntemidir.

III. DİĞER İLETİŞİM PROTOKOLLERİ

TCP/IP protokol kümesi FTP, Telnet ve SMTP gibi iletişim amaçlı kullanılan protokollere de sahiptir:

A. FTP

FTP ptotokolü iki host arasında dosya kopyalamayı sağlar. FTP'nin en önemli özelliği bu işlemleri farklı donanım ve işletim sistemleri üzerinde çalışabilmesidir.

FTP (File Transfer Protocol), transport katmanında ve TCP'yi kullanarak çalışır.

FTP kullanımı:

1) Bir FTP servisinin başlatılması için FTP istemcisi çalıştırılır.

2) Karşında bağlanılacak FTP Server'ın IP adresi yazılır.

3) Ardından buraya bağlanmak için bir kullanıcı adı (user name) sorulur.

4) Kullanıcı adını ve şifresini giren kullanıcı FTP Server'a bağlanır.

NOT: WWW'nin yaygın olmadığı durumlarda FTP ile dosya alışverişi yaygın yapılmaktaydı. Şu anda da Web tarayıcıları FTP kullanarak dosya indirmeye yardımcı olurlar.

B. TelNet

TelNet, PC'ler üzerinden (onları bir terminal gibi kullanarak) terminal sunucusu yazılımı çalıştıran bir Host'a erişmeyi sağlayan protokoldür.

TelNet ile uzaktaki sunucuya bağlanan kullanıcı orada bir uygulamayı çalıştırabilir.

Telnet için gerekli yazılımlar:

-Client-TelNet

-Server-TelNet

Client-TelNet yazılımı kullanıcının terminalinde çalışır. Bu yazılım TelNet sunucusuyla iletişim kurmayı sağlar. İletişim TCP ile yapılır.

Server-TelNet ise host üzerinde çalışır ve gelen istekleri karşılar.

NOT: WWW'nin yaygın olmadığı durumlarda TelNet ile iletişim kurmak yaygındı.

C. SMTP

Hostlar arasında mesaj iletişimini sağlayan bir uygulama katmanı (application layer) protokolüdür. SMTP'nin ana amacı postalama yapmaktır. Mesajın düzenlenmesi gibi işlemlerle uğraşmaz.

SMTP iletişiminde mesaj üç aşamadan Gönderici-SMTP ile Alıcı-SMTP arasında yapılır.

1) Birinci aşamada bir TCP bağlantısı (connection-based) kurulur.

2) İkinci aşamada veri aktarımı (data transfer) yapılır.

3) Üçüncü aşamada bağlantı sona erdilir.

NOT: Bu dokümanlar Faruk Çubukçu tarafından hazırlanmıştır. Ticari amaçlı olarak kullanılmaz. Daha fazla bilgi için www.farukcubukcu.com adresine bakınız

IV. TCP/IP PROTOKOLÜNÜ KURMAK ve YAPILANDIRMAK

Windows 2000 (ve Windows 9x) kuruluşu sırasında network bileşenleri yüklenirken varsayım olarak TCP/IP protokolü kurulur. Bu protokolün kullanılabilmesi için geçerli bir IP adresine ve ilgili diğer bilgilere (subnet mask gibi) gereksinim vardır.

TCPI/IP'yi kuracak ve yönetecek olan network yöneticisinin görevi her makineye farklı bir IP adresini verebilmektir. TCP/IP protokolünü kurup bir IP adreslerini düzenlemek için aşağıdaki işlemler yapılır:

1. TCP/IP protokolü kurulur.

2. Subnet, default gateway ve DNS server için IP adresleri düzenlenir.

3. İstenirse PING programı ile bağlantı kontrol edilir.

TCP/IP'yi kurmak için:

1. Masaüstünde yer alan My Network Place üzerinde sağ tuşa tıklanır.

2. Local Area Connection üzerinde sağ tuşa tıklanır.

3. Buradan Install düğmesine tıklanarak Protocols bölümünde Internet Protocol (TCP/IP ) seçilir.

Mevcut TCP/IP konfigürasyonunu değiştirmek için ise aşağıdaki yol izlenir:

1. My Network Place üzerinde sağ tuşa tıklanır.

2. Local Area Connection üzerinde sağ tuşa tıklanır.

3. Internet Protocol (TCP/IP ) seçilir.

4. Properties düğmesine tıklanır.

TCP/IP kuruluşunun ardından kendi kuruluşumuzu ya da diğerleriyle bağlantıyı test etmek için Ping programını kullanırız. Bu programı Run mönüsünden ya da Command Prompt'tan kullanabilirsiniz:

Örnek:

Ping 192.168.1.1 gibi

A. MANUEL YAPILANDIRMA

Manuel konfigürasyonda IP adresi ve subnet mask bilgisi sistem yöneticisi tarafından düzenlenir. Bu işleme statik IP adresi atamak denir.

Düzenlenecek bilgiler:

-IP adresi kutusuna ana iletişim birimine atanan IP adresleri yazılır.

-Subnet Mask kutusuna subnet'e atanan subnet mask yazılır.

-Default Gateway kutusuna router (yönlendiricinin) IP adresi yazılır.

B. OTOMATİK YAPILANDIRMA

Microsoft Windows 2000 Server, Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) servisi ile DHCP servisini destekleyen istemcilerde TCP/IP konfigürasyonunun otomatik olarak (dinamik) yapar.

1. My Network Place üzerinde sağ tuşa tıklanır.

2. Local Area Connection üzerinde sağ tuşa tıklanır.

3. Internet Protocol (TCP/IP ) seçilir.

4. Properties düğmesine tıklanır

İnternet Protokolleri

IP yığını İnternet protokol takımı, İnternet'in çalışmasını sağlayan bir iletişim protokolleri bütünüdür. Bazen ''TCP/IP protokol takımı'' olarak da adlandırılır. TCP (Transmission Control Protocol) ve IP (Internet Protocol) ün kısaltmalarıdır.

Katmanlar / Layers

TCP/IP'de, yollanan veriler katmanlara göre paketlenerek yollanır ve alıcıda bu paketler teker teker açılıp veri ulaştırılır. Bu yöntem, yollanan veri, yollama şekli ve yollama yolunu birbirinden ayırarak birlikte çalışmayı kolaylaştırır: örneğin bir bilgisayarda bağlantı olarak Ethernet yerine Wi-fi kullanılması, üzerinde başka bir web tarayıcı kullanılmasını gerektirmez. Katmanlar, bahsedilen standarda göre dört veya yedi şekilde açılabilir. TCP/IP'de genel olarak dört katmandan bahsedilir, bunlar: Uygulama: Bu katmanda veriyi göndermek isteyen uygulama ve kullandığı dosya formatı bulunur. Örneğin " HTTP üzerinden HTML formatında yazılmış Wikipedia ana sayfası"

Taşıma: Bu katmanda verinin ne şekilde gönderildiği gösterilir. TCP veya UDP gibi protokoller bu katmandadır.

Ağ: Bazen ''IP katmanı'' olarak da anılan bu katman, IP adreslerinin veriye eklendiği noktadır. Bu katmandaki uygulamalar IP veya IPv6 gibi iletişim protokolleri olabileceği gibi ICMP, IGMP veya ARP gibi durum bildirme ve katmanlar arası bağ protokolleri de olabilir.

Fiziksel: En alt katman olan fiziksel katmanda Ethernet, Wi-fi, modem, token ring, ATM gibi protokoller bulunur. Örneğin, bilgisayarınız Wikipedia ana sayfasını alırken işlemler şu şekilde gerçekleşir:

Wikipedia web sunucusu, HTML çıktısını yaratır ve üzerinde çalıştığı sisteme "şu veriyi şu adrese şu porttan(80-HTTP) yolla" komutu verir. Bu ilk veri, dördüncü katman olan uygulama katmanından gelen veridir.

Sistem, bu çıktıya öncelikle üçüncü katman olan taşıma katmanının bilgilerini iliştirir, yani paketin başına port bilgisini ve paket boyunu yazar.
Ardından, deminki pakete bu sefer de ağ katmanı bilgileri, başka bir deyişle yollayan bilgisayarın ve sizin bilgisayarınızın IP adresleri ve paketin toplam boyu, eklenir.
Son olarak, paket fiziksel katmanın eline geçer ve o katman da fiziksel adresleri ve paketin yeni boyunu da yazarak paketi gönderir.

Paket, dünya etrafında küçük bir tur attıktan sonra sizin bilgisayarınıza ulaşır. Yol boyunca değişik makineler paketi alır, açar, ihtiyaca ve ağ durumuna göre tekrar paketler. Paket sonunda sizin bilgisayarınıza ulaştığında sizin bilgisayarınız da önce fiziksel paketi, ardından ağ paketini, ardından taşıma paketini ve en son da uygulama paketini açar. Paketten çıkan veriyi web tarayıcınıza verir. Web tarayıcısı da size gösterir. Katmanlama, her katmana özel donanımlar yapılmasına olanak sağlamıştır: fiziksel katmanda paket yönlendirmesi switch'ler, IP katmanında paket yönlendirmesi router'lar, taşıma katmanında paket yönlendirmesi ise NAT'ler tarafından yapılır. Bu sayede, basit donanımlarla yüksek TCP/IP performansları elde edilebilmektedir. Katmanlama, uygulamalar arası uyumu kolaylaştırdığı gibi büyük bir dezavantaja da sahiptir: her katman veriye tekrarlanan (dolayısıyla gereksiz) veriler ekler. Örneğin her katman pakete ekstra bir boy bilgisi ekleyecektir. Çoğu katman verinin doğruluğundan emin olmak için muhtelif rakamlar da ekleyebilir. Bu fazlalığın, dünya internet trafiğinin %15 gibi bir kısmını oluşturduğu tahmin edilmektedir.

-IP adreslerinin organizasyonu-

Katmanlama sistemindeki ilk üç katman (yani donanım, ağ ve taşıma katmanları) arasından:
Donanım katmanı, bilgisayarın üzerindeki ağ donanımını tanıyabilmek için bir ağ kartı numarası. Bu kart numarası ağ kartına yazılı gelir (yani değiştirilemez) ve MAC adresi olarak anılır.

Ağ katmanı, bilgisayara ulaşabilmesi için verilen IP adresini kullanır.
Taşıma katmanı ise, değişik aynı bilgisayarda çalışan yazılımların aynı anda internete ulaşabilmesi için her yazılıma bir port numarası verir. Dolayısıyla bir bilgisayara ulaşabilmek için teoride IP adresi veya MAC adresi kullanılabilirdi. Ama, MAC adresleri karta yazılı olarak geldiği ve değiştirilemediği (dolayısıyla organize edilemediği) için kullanılmamakta, onun yerine ağın yöneticisi tarafından her kullanıcıya özgürce verilebilen IP adresleri kullanılmaktadır. Bunun avantajları şu şekildedir:

Ağlar, alt ağlara bölünebilir ve hangi makinenin hangi ağda olduğu hızlıca anlaşılabilir
Hangi makinenin hangi ağda olduğu kolayca anlaşılabildiği için paket yönlendirme kolaylaşır
Son olarak, alt ağlara bölünmedeki bazı standartlar sayesinde işletim sistemleri otomatik olarak diğer ağlara erişim için gerekli donanımlara ulaşabilir. Günümüzde bir IP adresi, 32 bit'lik bir sayıdır (IPv6'de bu sayı 128 bit'lik olacaktır). IP'de iki cihaz aynı ağda olup olmadıklarını birbirlerinin IP adreslerinin ilk birkaç basamağına bakarak anlarlar. Bu basamağa IP maskesi (IP mask) denir. Örneğin IP maskesi 255.255.255.0 ise, ilk üç basamağı (yani ilk 24 bit'i) aynı olan iki makine aynı ağda demektir. Bu durumda, 192.168.0.1 ile 192.168.0.2 aynı ağda, 192.168.1.1 ise başka bir ağdadır. Bazı IP adresleri ve maskeleri bazı kullanımlar için ayrılmıştır. Bunlar şu şekildedir:

Yerel ağlar için ayrılmış adresler:

10.0.0.0 ile 10.255.255.255 arası adresler (yani maske olarak 255.0.0.0)

172.16.0.0 ile 172.31.255.255 arası adresler (yani maske olarak 255.255.0.0)

192.168.0.0 ile 192.168.255.255 arası adresler (yani maske olarak 255.255.0.0)

169.254.0.0 ile 169.254.255.255 arası adresler (yani maske olarak 255.255.0.0)
Bir makinenin kendisine konuşması (loopback) için ayrılmış adresler:

127.0.0.0 ile 127.255.255.255 arası adresler (yani maske olarak 255.0.0.0) Bu sayede, bir ağdaki IP adreslerini mantıksal bir şekilde ve basitçe organize etmek mümkündür. Buna ek olarak, kullanıcılara IP adresi, ağ maskesi ve hatta varsayılan ağ geçidini otomatik atayabilmek için DHCP protokolü kullanılabilir. Bu sayede, örneğin taşınabilir bilgisayarıyla ücretsiz hizmet veren bir kablosuz ağa bağlanıldığında tüm bağlantı ayarları otomatik olarak yollanabilir ve birkaç saniye içinde o bilgisayar internete girmeye hazırdır.

Paket yönlendirmesi

TCP/IP ile mektup teknolojilerini karşılaştıracak olursak:
Mektubun gönderildiği kişi, mektubu içeriğine bakacak olan kişidir. Dolayısıyla, TCP/IP'de mektubun alıcısı bir uygulamadır (yani bir program). TCP/IP'de değişik uygulamalar değişik port numaraları ile temsil edilirler. TCP/IP'de 65536 uygulama aynı anda desteklenebilir.
Mektubun gönderildiği adres, mektubun ulaşacağı yerdir. TCP/IP'de bunun karşılığı IP adresidir. IP'nin günümüzdeki sürümünde dört milyara yakın IP adresi destelenmektedir, IP'nin bir sonraki sürümünde bu sayının 2¹²⁸' (yani dört üzeri dört milyar) çıkartılması planlanmaktadır.

Mektubu göndermek için bir posta idaresi ve bir postahane gerekmektedir. TCP/IP'de postahaneler ağ geçidi (İngilizce ''gateway'') olarak adlandırılır. Genelde bilgisayarlar tek bir ağ geçidine bağlı oldukları için paket göndermek ve almak için karmaşık işlemler yapmazlar (bir TCP/IP yöneticisi, sadece hangi portu hangi programın dinlediğini aklında tutmak zorundadır). Öte yandan, ağ geçitleri değişik ağlar arasındaki bağlantıyı sağladıkları için paket yönlendirme konusunda dikkatli davranmaları gerekmektedir:

Öncelikle, bir önceki bölümde bahsedildiği gibi bir cihaz başka bir cihazla aynı ağda olup olmadığını kendi IP adresi ve diğer IP adresini kendi ağ maskesini kullanarak karşılaştırarak anlar. Demin değinildiği gibi, ağ maskesi 255.255.255.0 ise 192.168.0.1 ile 192.168.0.2 aynı ağdadır, 192.168.1.1 ise başka bir ağdadır. Bir cihazın başka bir ağda olması, arada bir ağ geçidi (ağ geçidi bir switch, router, NAT veya bridge olabilir) kullanılması gerektiğine işarettir.

Bir ağ geçidi, tüm fiziksel çıkışlarının hangi ağda olduğu bilgisini tutar (buna IP yönlendirme tablosu denir). Ağ geçidine bir paket ulaşınca, geçit hangi ağa hangi çıkıştan ulaşacağına bu tablodan bakarak karar verir. Tablo, elle girilebilir veya RIP / OSPF gibi protokollerle otomatik olarak oluşturulabilir.

Öte yandan, her ağ geçidi dünyadaki tüm ağ geçitlerinin nerede olduğunu tabii ki aklında tutmaz. Dolayısıyla, çoğu ağ geçidinin bir de varsayılan geçit (yani "paket nereye gidiyor bilmediğinde pakedin verileceği yer") girdisi bulunur. Örneğin sizin evinizdeki bir kişisel ağda çok yüksek ihtimalle varsayılan geçit olarak TTnet kullanılıyor olacaktır. Bir ağ geçidi, bağlı olduğu bir cihaza verdiği bir pakedin yerine ulaşıp ulaşmadığını kontrol etmediği için IP'nin bir sonraki yöne kadar yönlendirme (İngilizce ''next hop routing'') yaptığı söylenir.

Önemli TCP/IP protokolleri

Donanım katmanındaki protokoller

ARP (''Address Resolution Protocol'', yani ''Adres Çözümleme Protokolü'') bir IP adresinin hangi ağ kartına (yani MAC adresine) ait olduğunu bulmaya yarar. TCP/IP'de veri gönderiminde gönderilecek bilgisayarın hangisi olduğunu bulmak için kullanılır. Ayrıca IP adresini yeni almış olan bir makine, o IP adresinin sadece kendisinde olduğunu ARP kullanarak teyid eder.

RARP (''Reverse ARP'', yani ''Ters ARP'') protokolü ARP'ın tersi işlemi yapar, yani hangi MAC adresinin hangi IP adresini kullandığını bulur. Bir TCP/IP ağında RARP'ın çalışacağı garanti değildir, zira RARP bir RARP sunucusuna ihtiyaç duyar.

IP katmanındaki protokoller

ICMP (''Internet Control Message Protocol'', yani ''Internet Yönetim Mesajlaşması Protokolü''), hata ve türlü bilgi mesajlarını ileten protokoldür. Örneğin, ping programı ICMP'yi kullanır.
RIP (''Router Information Protocol'', yani ''Router Bilgi Protokolü'') router'ların yönlendirme tablolarını otomatik olarak üretebilmesi için yaratılmıştır.

OSPF (''Open Shortest Path First'', yani ''İlk Açık Yöne Öncelik'') aynı RIP gibi router'ların yönlendirme tablolarını otomatik olarak üretebilmesine yarar. OSPF, RIP'ten daha gelişmiş bir protokoldür.

IGMP, (''Internet Group Messaging Protocol'', yani ''Internet Grup Mesajlaşma Protokolü'') bir sistemin internet yayınlarına ( multicast) abone olmasına ve aboneliği durdurmasına yarar. Bu yayınlar, UDP üzerinden yapılır ve genelde çoklu ortam ( radyo veya video) içerikli olurlar.

DHCP (''Dynamic Host Configuration Protocol'', yani ''Dinamik Cihaz Ayar Protokolü'') bir TCP/IP ağına bağlanan bir cihaza otomatik olarak IP adresi, ağ maskesi, ağ geçidi ve DNS sunucusu atanmasına yarar.

Taşıma katmanındaki protokoller

UDP (''User Datagram Protocol'', yani ''Kullanıcı Veri Protokolü''), IP üzerinden veri yollamaya yarar. Verilerin ulaşacağını garanti etmez ve UDP paketlerinin maksimum boy sınırları vardır. Öte yandan, UDP son derece basit ve bağlantı gerektirmeyen ( connectionless) bir protokoldür.

TCP (''Transmission Control Protocol'', yani ''Gönderim Kontrol Protokolü''), IP üzerinden ulaşma garantili ve harhangi bir boyda veri gönderilmesine imkan tanıyan bir protokoldür. UDP'den farklı olarak, TCP'de iki cihazın iletişim kurabilmesi için önce birbirlerine bağlanmaları gerekmektedir.

Uygulama katmanındaki protokoller

DNS (''Domain Name System'', yani ''Alan Adı Sistemi'') alan adı verilen isimler (mesela www.wikipedia.org) ile IP adreslerini birbirine bağlayan sistemdir. Paylaştırılmış bir veritabanı olarak çalışır. UDP veya TCP üzerinden çalışabilir.

HTTP (''HyperText Transfer Protocol'', yani ''HiperMetin Yollama Protokolü'') ilk başta HTML sayfaları yollamak için yaratılmış olan bir protokol olup günümüzde her türlü verinin gönderimi için kullanılır. TCP üzerinden çalışır.

HTTPS (''Secure HTTP'' yani ''Güvenli HTTP'') HTTP'nin RSA şifrelemesi ile güçlendirilmiş halidir. TCP üzerinden çalışır.

POP3 (''Post Office Protocol 3'', yani ''Postahane Protokolü 3'') e-posta almak için kullanılan bir protokoldür. TCP üzerinden çalışır.

SMTP (''Simple Mail Transfer Protocol'', yani ''Basit Mektup Gönderme Protokolü'') e-posta göndermek için kullanılır. TCP üzerinden çalışır.

FTP (''File Transfer Protocol'', yani ''Dosya Gönderme Protokolü'') dosya göndermek ve almak için kullanılır. HTTP'den değişik olarak kullanıcının illa ki sisteme giriş yapmasını gerektirir. Veri ve komut alış verişi için iki ayrı port kullanır. TCP üzerinden çalışır.

SFTP veya FTPS (''Secure FTP'', yani ''Güvenli FTP''), FTP'nin RSA ile güçlendirilmiş halidir.

TCP üzerinden çalışır. Tüm bu protokoller (ve dahası) sayesinde TCP/IP her geçen gün daha da popülerleşen bir protokol olmuştur.